Kadang-kadang walaupun kita dah tahu mengenai sesuatu perkara, kita mungkin akan menjadi jahil kembali. Puncanya? Jangan tanya aku. Aku mana tahu. Akukan bimbo.
Aku menonton kartun di pagi Sabtu, bersama Ibu aku sambil bersarapan pagi. Sambil mengunyah kuih aku menonton kartun yang ada watak Pluto, anjing peliharaan Mickey Mouse. Masa aku kecil-kecil dulu aku suka tengok. Tapi bila dah besar sikit aku rasa kelakar bila binatang bela binatang dan tikus bela anjing. Ironi apa tu?
Puas jugak aku gelakkan idea kartun tu tapi akhirnya bila aku teringat, adik aku akan selalu kata..
" Ala kak.. dah kartun kan.. Nak buat macam mana.."
Ini kes dia nak bela kartunlah, supaya aku tak halang dia dari tengok kartun lagi. Tak apalah, dia baru 8 tahun. Lama-lama nanti pandailah dia fikir. Nak paksa-paksa pun tak guna.
Masa tengok kartun Pluto, aku baru teringat yang aku ada patung anjing tu. Maklumlah masa aku kecil aku 'kononnya' jadi anak emas semua orang. Banyak sangat anak patung. Mickey Mouse aku pun sebesar budak umur 5 tahun. Koleksi Sailormoon aku pun lengkap dengan set bilik mandi. Tapi semua ni zaman aku budak-budak. Sekarang ni dah malas nak layan benda-benda macam ni. Tengok Spongebob je.
Bila dah teringat, aku tanya Ibu aku,
" Ibu, kat mana patung Pluto tu? Lama tak nampak?"
Ibu aku jawab, " Ada dekat almari dalam bilik..celah-celah mana entah.."
Aku buat faham dalam hati. Bukan nak cari pun, sekadar nak tahu kewujudan patung tu. Harap masih dalam keadaan baik. Tak macam patung Barbie aku dah tercabut-cabut akibat sepupu aku main macam main patung tranformers.
Tapi entah macam mana, terkeluar soalan ni dari mulut aku,
" Ibu, boleh ke kita main dengan anak patung Pluto tu?"
Ibu aku senyum. Perli ka apa tu?
Pada hemat aku, anjing tetap anjing.
Nasib baik aku tak tanya kena samak ke tak lepas main dengan patung anjing. Aku pun rasa Ibu aku tak ada jawapan untuk soalan tu.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment